Week 4 alweer...

Londen, Londen, London, ja waar het hartje vol van is loopt de mond van over. Tenminste een paar dagen geleden was dat nog helemaal niet zo en als ik eerlijk ben is dat pas halverwege zaterdagmiddag gekomen. In eerste instantie zou ik met Julia gaan (het Spaanse meisje die ik vorige week heb ontmoet), maar zij ging naar een festival. Dat vind ik natuurlijk wel erg leuk, totdat ik hoorde wat voor festival het was… een VEGETARISCH festival. Nou, de meeste mensen die mij kennen weten dat dit een plek is waar je me niet zult vinden. Ik ben één van de grootste vleesliefhebbers van de wereld (hierbij geen belediging voor de vegetarische mensen!). Samen met Janet hebben we besloten om wel samen naar Londen te gaan, maar het vegetarisch festival over te slaan.

Zo gezegd, zo gedaan. Zaterdag om 9 uur vertrokken wij richting Londen om een geweldige dag te beleven. Daar zaten we dan met onze grote slaaphoofden in de trein, binnen een uur stonden we op ‘Londen Victoria’. Wat we als eerste zagen? Mensen. Wat we zagen als we naar rechts keken? Mensen. Wat we zagen als we een rondje draaiden? Mensen. Wat we zagen als we onze ogen dicht deden? Niks natuurlijk, hihi. Zigzaggend door de mensen heen gingen we op zoek naar een metrokaart, die we gelukkig snel konden vinden. Zo konden we precies onze route uitstippelen, want we hadden echt een paar grote streefdoelen die we wilden halen vandaag. Er waren eigenlijk zeven dingen die we graag wilden zien: onze grote vriend ben, de mooie koninklijke weg over het water, de extreem hoge draaimolen op z’n kant, het o-zo-beroemde paleis (waar ik verder geen beschrijving bij weet, omdat we die niet gehaald hebben) en over de laatste drie kan ik heel kort zijn: shopplaatsen.

Het leek ons het handigst om eerst naar die Tower Bridge te gaan via de ‘underground’. We hadden dus een onbeperkt kaartje gekocht voor de metro en via blauw, naar groen, sprongen we naar bruin, om vervolgens deel te nemen aan de donkerblauwe lijn, om het laatste stukje op rood te rijden. En zo konden we de Tower Bridge, Londen Eye en de Big Ben te zien. Eigenlijk zouden we nog naar Buckingham Palace gaan, maar dit schoven we op de lange baan, aangezien we ook dolgraag wilde shoppen. Dus daar gingen we weer via de blauwe lijn, via groen, sprongen we naar bruin, om vervolgens deel te nemen aan de donkerblauwe lijn, om het laatste stukje op rood te rijden en zo stapten we uit in Oxford street. We hebben de winkels van Oxford street, Regent street, bond street en piccadilly circus gezien, waarvan Victoria’s secret toch echt het hoogtepunt was. Wat een ongelooflijk mooie winkel van 5 verdiepingen, maar ook zo ongelooflijk duur en daarom ook zo ongelooflijk leuk! Vandaag is vast niet de laatste keer geweest dat ik die winkel heb gezien, hihi. Niet al te laat zaten we weer terug in de trein naar huis, met voeten die tintelen tot aan onder mijn oksels, maar wat hebben we een leuke dag gehad!

Voordat jullie verdere oordelen over mij hebben of alleen al denken zeg ik het zelf maar: ik heb me inderdaad omgedoopt tot een niet-chronologische blogger, want dat chronologische zit niet helemaal in mijn genen volgens mij. Want ik ga een paar dagen terug in de tijd om weer wat over mijn stage te vertellen.

Woensdag moest ik echt sportlessen gaan geven, namelijk ‘netball’. Het is echt een hele leuke sport en ik voelde me de hele sportieve bink van het immens grote sportveld. Want daar stond ik dan in mijn trainingsbroek, met sportieve polo (daaroverheen een trui om die polo te verbergen), mijn haar in een nog sportievere staart en een fluitje om mijn nek. Daarnaast neem ik ook steeds meer mijn transitionklasje over of een deel van de klas, als de leerkracht even weg moet om welke reden dan ook. Soms is de taal nog best een beetje lastig, maar de kinderen helpen me gelukkig om zo veel mogelijk grammaticafoutjes te verbeteren. En om nog een beetje chronologisch te blijven sloot ik mijn stageweek af met een ‘Willy Wonka’ ochtend, waarbij de twee klassen transitionkinderen allerlei activiteiten en knutselwerkjes gingen doen over Charlie and the chocolate factory en waarbij ik net natuurlijk weer de slimme keuze had gemaakt om op deze dag mijn witte broek aan te doen… Aan het einde van de dag was die niet helemaal wit meer, maar na een Arielwasje was die gelukkig weer stralend wit.

Vandaag heb ik een luierdagje voor mezelf ingelast. Als eerste ben ik vanochtend naar de kerk gegaan. Geloof het of niet, de kerk begint om half 11, is 2 huizen verder en toch moest ik een wekker zetten… Maar verder ben ik niet lui hoor. Beetje jammer dat er nog een blog gemaakt moest worden, maar gelukkig is die bijna af… Hihi, grapje hoor! Daarnaast heb ik nog steeds het goede voornemen om wat voor de CHE te doen. Dus wie weet komt er vanavond wel wat van, of volgende week, of die week daarna, ofzo. Maar dat heerlijke maskertje en die serie staren me ook wel aan…