De eerste kinder-stageweek

En daar kwamen ze, 12 huppelende Engelse 7-jarige kinderen de ‘transition’ klas binnen. 6 huppelende 7-jarige jongetjes en 6 huppelende 7-jarige meisjes. Ze hebben allemaal heel netjes een Tommy Hilfiger polo aan, een jumper van Marc Jacobs en een broek/rok van Ralph Lauren. Hierbij mag de polo niet loshangen, maar moet in de broek! Ook het haar mag niet zwieren, maar daar moet een elastiekje inzitten… Ja, dit is echt de school waar ik op verblijf mensen. En ik moet er inderdaad ook zo netjes uitzien, maar bij mijn beschrijving kunnen jullie de merken doorstrepen en er natuurlijk mijn hele collectie colbertjes aan toevoegen. ;)

Het ene na het andere onderwijsverschil komt de hoek om kijken deze week. De ene na de andere keer zak ik weer door mijn stoel van verbazing. Zo kunnen alle kinderen van 7 al lezen en schrijven!!!! In Nederland beginnen we daar pas op deze leeftijd mee… En die kinderen weten ook wie Karel VIII is, eerlijk gezegd wist ik dat nog niet eens en dan zeg ik nog niet eens hoeveel vragen die man heeft gehad. Maar voordat ik mezelf onderuit ga halen in deze blog: ik wist, net als de kinderen, al wel dat de hoofdstad van Ierland Edinburgh is, eeeeeh ik bedoel Schotland natuurlijk!

Ook moet ik even een paar zinnen schrijven over één meisje bij mij in de klas. Zij heeft een half Nederlandse afkomst, dus als ik af en toe wat Nederlands wil praten met iemand kan ik altijd bij haar moeder terecht. Ja, dat waren de paar zinnen over dit onderwerp alweer.

Zzzzzz, wat was ik aan het doen.. Oh ja een blog schrijven. Sorry mensen, ik ben namelijk best een beetje gesloopt van de afgelopen week. Vijf dagen om half 7 de wekker, vijf dagen om kwart voor 8 opgehaald, vijf dagen de hele dag met de kinderen zijn, vijf dagen om 7 uur of later ’s avonds thuis zijn. En dit noemen ze PARTTIME!! Ja echt, P-A-R-T-T-I-M-E… Die andere sukkels werken hier minimaal 6, en de meeste zelfs 7 dagen in de week, en dan niet 10 uur per dag maar doe er daar maar vier uur bij.

Om nog even verder van de tak op de hak te springen, zijn er nog veel meer verschillen. De kinderen hebben namelijk een agenda en een rooster, waarbij die meer lijkt op een middelbaarschoolsysteem. Het wisselen van lokaal en zelfs van vakleerkracht hoort daar ook bij. Als er een andere leerkracht in hun klaslokaal komt, gebeurt er iets vreemds. Tenminste de eerste keer schrok ik me rot: de deur ging open, de leerkracht kwam binnen en alle kinderen gingen staan. Ik dacht echt dat ze allemaal weg gingen rennen ofzo, maar dit moeten ze doen uit respect. Nou mijn hart zat niet meer op de plek waar die altijd zat, maar iets hoger. Ook wordt alles, bijna tot in het irritante, uitgelegd aan de kinderen. En hebben ze een plein dat net zo groot is als de helft van Engeland.

Nou mag ik wel even zeuren hè! Want echt alles, alles, alles gaat hier links. Ik ben er hier al voor gewaarschuwd, maar het blijkt echter dan echt. De roltrappen bijvoorbeeld, waarbij je altijd de linker moet nemen om naar een andere verdieping te gaan. En dan praat ik ook niet eens over de kranen, die je de andere kant op moet draaien. Zelfs de KOELKASTDEUR, ja je leest het goed, de KOELKASTDEUR gaat ook via de andere kant open.

Ik ga zo de zon opzoeken in Brighton, lekker langs het strand lopen en fun beleven en met wie kun je dat beter doen dan met Janet :)