Deze week is nummer 6 aan de beurt!

Lieve lezers, deze week wil ik eerst beginnen om jullie een keer te bedanken voor jullie trouwe leesgedrag en niet te vergeten dat ik toch wel hoop dat jullie mijn blogs nog trouwer blijven volgen. (Dit schijnt normaal en beleefd te zijn en daarom begin ik mijn blog maar een keertje zo). Als jullie zo trouw zijn als het lijkt, hadden jullie mijn blog van vorige week ook gelezen. Ik kreeg al meerdere reacties van mensen dat daar wat taalfoutjes instonden. Sorry mensen, sorry. Gelukkig heb ik altijd mijn smoesjes klaar, want ik had die blog op een Engelse laptop (en het was ook nog een Macbook, oeeeeeh) gemaakt en inderdaad als je daar een beetje Nederlands op gaat typen gaat dat niet altijd helemaal goed… Maar dankzij mijn geliefde moeder, die alle taalfoutjes eruit heeft gehaald is die blog nou helemaal taalfoutloos, grote dank aan mijn moeder!

Deze week was weer eens een drukke week, om in de herhaling te vallen. Op stage was het namelijk boekenweek met het thema ‘Things that go bump in the night’. Dat klinkt nou al erg scary en dan moet ik de kindjes uit mijn klas geruststellen als ze een eng verhaal horen, terwijl ik zelf ook zit te rillen van de zenuwen. Maar goed, deze themaweek begon met een ‘dress-up day’. Nou zoals ik vorige week al had gezegd hou ik daar niet zo van… Na heel veel nadenken en nachten wakker te liggen was ik eruit, ik ga gewoon als een heks. En dan moest je ook nog iemand zijn uit een boek, nou ik zeg gewoon dat ik de heks van sneeuwwitje ben. Ja, maak de grap maar, dan hoef ik me niet te verkleden… Haha, bedankt hè! Maar ik heb me maar wel een beetje verkleed, om het nog echter te maken. Ik ging helemaal in het zwart en ik had ook nog een hoed gekocht in ‘Poundland’ voor 1 pond! Ja echt die winkel is echt helemaal geweldig, alles is 1 pond, ik weet niet wie die winkel heeft uitgevonden, maar die verdient een persoonlijk standbeeld op iedere hoek van de straat. En daar ging ik dan maandagochtend in alle vroegte, in mijn heksenkostuum naar mijn stage met alle zenuwen tot in mijn kleine teen en de hoop dat het zo snel mogelijk maandagavond was. Maar toen ik op school kwam en alle verklede kinderen zag die op me afgestormd kwamen om te vragen wie ik was en om te laten zien wie zij allemaal waren kon ik de zenuwen aardig in bedwang houden. Toch was ik blij toen de klok 7 uur sloeg in de avond en ik thuis aankwam.

De rest van de week is er echt actief veel gedaan aan de Boekenweek. Veel meer dan wat er in Nederland aan wordt gedaan. Er was namelijk een soort boekenmarkt en daar mochten de kinderen één boek voor zichzelf uitzoeken. Deze boeken moesten natuurlijk perse met het thema te maken hebben, dus helaas i.v.m. mijn angstzenuwen zat er geen boek voor mij tussen… Ook kwamen er allemaal storytellers en auteurs op de school om over hun boeken te vertellen en allerlei activiteiten met de kinderen te doen. Ook de meeste lessen werden aangepast op het thema. De leerkrachten hadden een hele film gemaakt dat te maken had met het thema.

Wat ik geloof ik ook nog niet eerder genoemd heb ik mijn blogs is dat ze de negen hier heel anders schrijven. Ik was een kind aan het helpen een schreef wat nummers op een apart whiteboard voor dat kind. Toen ik de negen had opgeschreven ging er opeens één wenkbrauw in de lucht en keken er twee ogen mij op een hele aparte manier aan, ik snapte eigenlijk niet zo goed waarom dit was en dacht dat hij het niet snapte. Toen ik even wegliep om meer hulpmiddelen te halen ging er een zacht gesmoes op vlakbij het kind dat ik had geholpen. Toen ik me omdraaide zag ik hem met het whiteboard naast een ander kind zitten om wat te bespreken. Dat laat ik natuurlijk niet gebeuren en liep in dezelfde vaart terug naar het kind. Het bleek inderdaad te zijn dat het kind het niet snapte en ik kreeg gelijk een vraag naar mijn hoofd geslingerd, waar ik een ‘g’ tussen alle getallen had geschreven. Toen ik uitlegde dat het geen ‘g’ was, maar een ‘9’ moesten ze wel lachen en kreeg ik een les hoe ik de ‘9’ moest schrijven en om jullie ook deze les mee te geven zal ik het even kort uitleggen. Dat boogje aan de onderkant van de negen is een ‘no-go’. Als je dat rondje hebt gemaakt en je gaat naar beneden voor dat laatste boogje moet je alleen maar verticaal gaan en dan stoppen. Dus please maak geen boogje onderaan de negen (als je in Engeland bent dan)!!

Deze week begon er een Bijbelclubachtiggroepje van de kerk van mensen van mijn leeftijd, woensdag was de introductieavond daarvan. Er waren nog niet heel veel mensen, omdat de meeste niet konden dus ik kan niet zo veel zeggen nog. We hebben gegeten met zijn zessen, ja inderdaad zo weinig mensen waren het nog maar, en daarna even kort gepraat over hoe we het willen invullen. Het klonk tot nu toe wel aardig, we zullen het gaan zien…

Vorige week schreef ik dat ik me aan iets irriteerde van de Engelsen en ik weet weer precies wat het is toen ik de afgelopen week in de Mini (ja jullie lezen het goed, een MINI!) van de vrouw stapte die me iedere dag ophaalt. Van ieder kruispunt die er te vinden is in de wijde omgeving hier wordt een rotonde van gemaakt. Die rotondes lijken niet op die in Nederland, nouja sommigen dan, en daarmee bedoel ik de grote rotondes waar meerdere auto’s op kunnen passen enzo. Nee, ik bedoel echt de hele kleine rotondes, die gemaakt worden van een klein wit rondje die midden op het kruispunt geplaatst wordt. Ja, zo kan zelfs iemand zoals ik een rotonde maken… Tenminste als je dat graag zou willen natuurlijk. En als ik eerlijk ben begin ik wel zelfs te wennen aan de linkerkant van de weg waar de Engelsen rijden, dit had ik natuurlijk nooit verwacht. ;)

Oké, weer even wat anders. Afgelopen dinsdag 7 oktober was de eerste dag van dit jaar dat ik mijn donkerblauwe heerlijk warme badjas aan heb gehad. Dit is een historisch moment, daarom even stilte graag… Want dat was een heerlijk moment! Alleen een beetje jammer dat dit wel betekent dat het weer iets anders wordt. De afgelopen week was het echt herfst hier. Het ene moment is er een hele erg storm met regen, onweer en alles erop en eraan, maar het volgende moment schijnt de zon en lijkt het wel weer zomer. Nou gelukkig regent het nog niet zo vaak hier, want dan zou ik echt depressief worden…

Nog iets wat ik gisteren heb meegemaakt en dan moet ik helaas deze blog al weer afsluiten… Waarschijnlijk zullen jullie het niet geloven maar ik ben gisteren uit vrije wil naar een museum gegaan, het Brighton National Museum. Dan moet ik wel eerlijk toegeven dat ik daar alleen naar binnen liep omdat het gratis was… Zie mijn foto’s hieronder voor het bewijs. Daarna liepen we nog even langs het Pavilion, wat echt heel mooi was! Vrijdag ben ik ook met mijn stage naar de ‘Mary Rose’ in Portsmouth geweest, de boot van Karel eeeeh Henry VIII. Ik vond het erg leuk om te zien, maar binnen een half uur heb ik het al wel weer gezien hoor. Om toch het goede voorbeeld te geven aan de kinderen heb ik maar gedaan alsof het zo interessant was… Eigenlijk hadden de kinderen dit voorbeeld niet eens nodig, want ze renden overal heen, stelden veel vragen en lazen bijna alle tekst, zo interessant vonden ze het…

Volgens mij is met deze blog mijn record aan aantal worden verbroken, dus ik ga hem weer afsluiten. De zon schijnt buiten, dus als Janet er zo is gaan we misschien wel naar het strand, of de stad/dorp in. Hmmmm, heerlijk! En hoe het met mijn schoolwerk gaat? Daar praat ik liever nog even niet over…