Eerste week in Worthing
Door: Loïs Wildschut
Blijf op de hoogte en volg Loïs
07 September 2014 | Verenigd Koninkrijk, Worthing
‘Hello’, ‘how are you’ en ‘nice to meet you’. Ik heb niet bijgehouden hoe vaak ik dit heb gezegd de afgelopen week, maar dit blijft niet bij 10, 15 of 20 keer… Of ik alle namen al heb onthouden? Nee, echt lang niet. Maar alle mensen op mijn nieuwe school zijn erg aardig.
Maar laat ik eerst even beginnen bij het begin. Woensdag was mijn eerste stagedag en whoehoe ik hoefde gelukkig niet vroeg op (want zoals de meesten wel weten, ben ik niet echt een ochtendmens)… Ik reed daar die oprijlaan op en ik kan mijn ogen niet geloven. Dit gebouw lijkt wel het paleis van de koningin, ben ik wel goed hier? Ik heb mezelf bont en blauw geknepen en zo vaak met mijn ogen geknipperd dat mijn wimpers er bijna vanaf vielen, ik kon het niet geloven, maar ik bleek goed te zitten.
Toen ik mijn eerste voet over de drempel zette, kwamen er al zo veel mensen op me afgestormd en iedereen was zo vriendelijk. Ik denk echt dat het goed is om heel Nederland een keer mee te nemen naar Engeland, want dit is zo’n goed voorbeeld voor de rest van de mensheid.
In mijn eerste drie dagen heb ik veel meegemaakt op deze school: ik heb ongeveer 20 meetings bijgewoond, drie hele luxe rijke borrels gevierd en het belangrijkste 476 keer verdwaald geweest. Daarnaast heb ik ook nog zo’n chique diner bijgewoond, dat ik er helemaal niks van lustte. Behalve het toetje dan, maar dat is een ander verhaal… Ook de lunch is nog een erg leuk verhaal, daar mag ik gewoon op school aan deelnemen. Ik voelde me net een filmster die met zo’n dienblad langs allemaal bakken met eten gaat, waarvan ik iets mag kiezen om vervolgens in een grote zaal te zitten. Kort samengevat: ik voel me én een beroemde filmster én heeeeeel rijk!
Hoofdstuk 2: dit wordt een gedwongen hoofdstuk aan mijn Engeland maatje Janet. Het ene na het andere avontuur kwam bij ons om de hoek kijken. Zo is zij gisteren verhuisd, dat heeft mij echt bloed, zweet en tranen gekost! Maar er zijn ook nog wel leuke momenten die wij samen beleven hoor, zoals het bezoeken van de Brighton pier en het eten van de onwijs lekker pesto kipburgers (2x in een week)…
Vanochtend ben ik voor het eerst van mijn leven in een Engelse kerk geweest en wederom waren de mensen erg vriendelijk. Toch was de kerk een beetje rommelig en duurde die zo lang dat ik niet meer wist op welke bil ik moest zitten, maar fijn dat ik in ieder geval naar de kerk kan op zondag!
Volgende week begint het echte leven: vijf hele volle dagen lesgeven én het allerergste: VROEG OP! Maar ik hoop dit te overleven…
Maar laat ik eerst even beginnen bij het begin. Woensdag was mijn eerste stagedag en whoehoe ik hoefde gelukkig niet vroeg op (want zoals de meesten wel weten, ben ik niet echt een ochtendmens)… Ik reed daar die oprijlaan op en ik kan mijn ogen niet geloven. Dit gebouw lijkt wel het paleis van de koningin, ben ik wel goed hier? Ik heb mezelf bont en blauw geknepen en zo vaak met mijn ogen geknipperd dat mijn wimpers er bijna vanaf vielen, ik kon het niet geloven, maar ik bleek goed te zitten.
Toen ik mijn eerste voet over de drempel zette, kwamen er al zo veel mensen op me afgestormd en iedereen was zo vriendelijk. Ik denk echt dat het goed is om heel Nederland een keer mee te nemen naar Engeland, want dit is zo’n goed voorbeeld voor de rest van de mensheid.
In mijn eerste drie dagen heb ik veel meegemaakt op deze school: ik heb ongeveer 20 meetings bijgewoond, drie hele luxe rijke borrels gevierd en het belangrijkste 476 keer verdwaald geweest. Daarnaast heb ik ook nog zo’n chique diner bijgewoond, dat ik er helemaal niks van lustte. Behalve het toetje dan, maar dat is een ander verhaal… Ook de lunch is nog een erg leuk verhaal, daar mag ik gewoon op school aan deelnemen. Ik voelde me net een filmster die met zo’n dienblad langs allemaal bakken met eten gaat, waarvan ik iets mag kiezen om vervolgens in een grote zaal te zitten. Kort samengevat: ik voel me én een beroemde filmster én heeeeeel rijk!
Hoofdstuk 2: dit wordt een gedwongen hoofdstuk aan mijn Engeland maatje Janet. Het ene na het andere avontuur kwam bij ons om de hoek kijken. Zo is zij gisteren verhuisd, dat heeft mij echt bloed, zweet en tranen gekost! Maar er zijn ook nog wel leuke momenten die wij samen beleven hoor, zoals het bezoeken van de Brighton pier en het eten van de onwijs lekker pesto kipburgers (2x in een week)…
Vanochtend ben ik voor het eerst van mijn leven in een Engelse kerk geweest en wederom waren de mensen erg vriendelijk. Toch was de kerk een beetje rommelig en duurde die zo lang dat ik niet meer wist op welke bil ik moest zitten, maar fijn dat ik in ieder geval naar de kerk kan op zondag!
Volgende week begint het echte leven: vijf hele volle dagen lesgeven én het allerergste: VROEG OP! Maar ik hoop dit te overleven…
-
07 September 2014 - 19:35
Oma Aalberts:
Wat kan jij toch ontzettend leuk schrijven en vertellen! Opa en ik kijken nu al uit naar je volgende blog.
-
07 September 2014 - 19:36
Linda:
WAT een LEUKE, goeie, SPANNENDE, vermoeiende, mooie en vooral ook humoristisch stukkie heb je weer gepost :D DIK genieten hier ook, hoor!!! Klinkt goed, joh! Al die eerste indrukken en nieuwe dingen!!! Fijn dat je daar een maatje hebt!
Gister zijn Lee en ik ff wezen buurten bij je lieve pa en ma! Nou, dat was BEREgezellig natuurlijk en we hebben ook op een filmpje gezien waar je woont! Leuk hoor en zooooo brits ;-)
Heel veel succes en plezier komende week alweer en geniet nog even van je zondagavond!!!
Liefs en dikke Hollandse knuffels van ons
XXX -
07 September 2014 - 20:34
Amanda:
Super leuk lo!! Denk aan je!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
