Om het af te leren, de aller-aller-allerlaatste

De aller, aller, allerlaatste blog. Na het 16 keer, en met deze erbij 17 keer, schrijven van een blog, uploaden op het internet en uren wachten tot de eerste reactie of de eerste ‘like’, vind ik dit wel een historisch moment. Ook zit ik weer in het koude kikkerlandje, het oude vertrouwde Nederland. Vooral het moment dat we op de boot zaten op weg naar Nederland was best een raar moment. Aan de ene kant van de boot kon ik Engeland nog zien met de witte krijtrotsen, waar ik toch vier maanden ging achterlaten, maar als ik keek naar de andere kant zag ik Frankrijk, de kant waar we op gingen, terug naar huis. Gelijk het moment dat we van de boot afreden gebeurde er alweer wat raars, namelijk dat de auto’s opeens aan de rechterkant van de weg gingen rijden. Maar dit was nog niet het moment dat het raarste voor mij was. Dit moment was namelijk toen we Nederland inreden en ik alleen maar Nederlandse kentekens om me heen zag rijden. Ik ben nu al een aantal dagen in Nederland, maar ik kan niet wennen aan al die Nederlandse kentekens. Iedere keer als ik een Nederlands kenteken zie, schrik ik me helemaal rot… Oké, nog iets anders, de taal. Ja inderdaad ik moet me de hele dag rotschrikken, maar ook op dit moment schrik ik rot: als iemand op straat die ik niet ken opeens uit het niets Nederlands begint te praten. Ik moet altijd even luisteren wat die mensen nou zeggen en als ik dan door heb dat het Nederlands is zakt mijn hartje naar beneden en trek ik helemaal wit weg. Ook als ik iemand wil aanspreken in een winkel of op straat vertaal ik hetgeen ik wil zeggen automatisch in mijn hoofd naar het Engels, maar dan blijkt het helemaal niet nodig aangezien die persoon gewoon Nederlands spreekt…

Toch zijn er ook een aantal dingen uit Engeland die bijvoorbeeld helemaal niet mis en waarvan ik op en top in Nederland geniet. Om de familie en vrienden een beetje hoog te houden, ja zeker ik heb jullie allemaal gemist en het is hartstikke fijn om jullie weer te zien! Mijn ouders en zusjes hadden namelijk een feestmaal georganiseerd toen ik terug kwam. Ik zal even wat nadere informatie geven voor de mensen die dit nog niet weten. Op een zondag eten wij heel uitgebreid thuis, want mijn vader, ja jullie zeggen het goed, het gaat om het enigste mannelijke persoon bij ons in huis, die achter het fornuis gaat staan en uren doorbrengt om een heerlijk maaltje te koken en als ik eerlijk ben lukt dat hem altijd aardig… Maar dit heb ik alle tijd dat ik in Engeland zat moeten missen en hadden ze de eerste dag klaargemaakt toen ik weer terug was, maar dat was niet het enigste, nee nee. Mijn beide opa’s en oma’s stonden achter de deur te wachten en waren als verrassing ook gekomen. En ik maar niks doorhebben, soms begin ik echt te twijfelen of ik niet een klein beetje dom ben… Maar dat is natuurlijk niet zo: ‘the beauty and the brains’. Maar goed, terug naar het onderwerp. Oma had me namelijk een berichtje gestuurd dat ze me die week wel zou zien, nou dat vond ik zo raar. Ik dacht: mens, ik heb je zo lang niet gezien en dan gaan we helemaal niet kijken wanneer we elkaar zien in de aankomende week, maar dan wil ik jullie zo snel mogelijk zien! Goede valstrik hoor oomie! Ook heb ik al een aantal van mijn vriendinnen weer gezien en zelfs Antonio’tje en Ahmed zijn alweer gespot, om daarnaast nog maar niet te spreken over mijn grote maattie: Jordi!!!!!

Daarnaast zeg ik met grote blijheid en vreugde doei tegen de thee die ze daar drinken, wat dat is echt vies, nouja vies is niet eens het goede woord ervoor, laten we zeggen: ‘horrible’. Waarom is het lekker om je thee zo zwart te drinken dat je er melk in moet gooien om het weer lekker te laten smaken? Ik denk dat ik dit niet zal begrijpen en ook nooit zal gaan doen… Ook zal ik het ongelooflijk dure leven daar niet missen, waarbij je zonder dat je het wilde miljoenen over de balk ging strooien. Nou maar weer flink gaan sparen en ja mam, ik ga een baantje zoeken.

Morgen is er een groot feest, namelijk het 25 jarig huwelijk van paps en mams. Veel voorbereiden en voorbereiden en voorbereiden is daarbij wel gevraagd, want hun verwachtingen zijn hooggespannen. We gaan dus een super dag beleven en ik hoop met nog veel meer mensen af te spreken. Ik wil iedereen een hele fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar wensen, vol gezondheid en natuurlijk nieuwe kansen! Ik wil iedereen inspireren om ‘JA’ te zeggen tegen een buitenlandstage en helemaal tegen een buitenlandstage in Engeland, want dat land is echt geweldig. Misschien op het eerste gezicht lijkt dit je niks, maar please het is daar echt geweldig! Ik ga deze ervaring nooit van mijn leven vergeten en ik hoop echt nog terug te gaan, misschien voor een bezoekje, misschien om daar te werken voor een langere periode. De tijd zal het leren. Als laatste wil ik u bedanken voor het lezen van mijn blog, misschien voor sommige mensen trouw en voor de andere mensen iets minder trouw, maar toch ben ik een ieder dankbaar! Oké, emotioneel momentje, geeft niks hoor, ik heb hetzelfde gevoel, laat maar lekker lopen……..

MENSEN, GROTE DANKBAARHEID VOOR IEDEREEN!